थेंब थेंब जगणे
कवडसे जमवणे
सुखाला भ्रमाच्या
धुंदीत रमवणे…
कण कण मरणे
क्षण क्षण झुरणे
भंगूनही नित्य
पाऱ्यासम उरणे…
श्वासांचे कोंडणे
शब्दांनी भांडणे
अनावर होता
उसासून सांडणे…
गणिताचे फसणे
हिशोबाचे चुकणे
प्रयत्नांना वेडावत
नशिबाचे हुकणे…
स्वप्नांचे सजणे
उन्मेशांचे फुलणे
काळाने कूस बदलता
नवे बीज रुजणे…!
अजूनही त्यांच्या जाणीवेत
असूया अन तेढ फार आहे
आधुनिक जगण्यालाही
अश्मयुगाची धार आहे…!
अनुनयाचा मोह नाही
अवहेलनेची खंत नाही
कळपातला होऊन चरण्या
वेड्या फकिरा उसंत नाही…!
सान्निध्याची सक्ती अन
तादात्म्याचा अभाव
याहून काय वेगळा असेल
रौरव-नरकाचा प्रभाव…!
थोडासा मी जगलो
किंचितसा मी तगलो
मी कदाचित जिंकलो
पण 'मी' कितीसा उरलो…?
सुखाचा धागा,
वेदनेची वीण…
भरजरी वस्त्र आणि
वागवण्याचा शीण…!
व्यवहाराच्या भाळी
रोजच सुवर्णतुला
'मना' रिझवण्यासाठी
गतस्मृतींचा झुला…!
दुखणे जुनेच तरी
कळ रोज नित्य नवी…
वाहण्या भार जगण्याचा
उमेद उन्मुक्तच हवी…!
