नववर्षाभिनंदन...!

मी मरणावर हृदय तोलले...

आज मंगेश पाडगांवकरांचा प्रथम स्मृतिदिन... कितीही अविश्वसनीय वाटत असलं तरी काळाची पावले कोण रोखू शकलंय... त्यांच्याच अजरामर शब्द सुरांनी त्यांना आदरांजली...!

अशी पाखरे येती, आणिक स्मृति ठेवुनी जाती

दोन दिसांची रंगतसंगत, दोन दिसांची नाती ॥ ध्रु ॥

चंद्र कोवळा, पहिला वहिला, झाडामागे उभा राहिला

जरा लाजुनि, जाय उजळुनी, काळोखाच्या राती ॥ १ ॥

फुलून येता फुल बोलले, मी मरणावर हृदय तोलले

नव्हते नंतर, परी निरंतर, गंधित झाली माती ॥ २ ॥

हात एक तो हळु थरथरला, पाठीवर मायेने फिरला

देवघरातिल समईमधुनी, अजून जळती वाती ॥ ३ ॥

कुठे कुणाच्या घडल्या भेटी, गीत एक मोहरले ओठी

त्या जुळल्या हृदयांची गाथा, सूर अजुनही गाती ॥ ४ ॥

व्याज...!

मनी आर्त विश्वाचे

डोळ्यात स्वप्नं वेडी...

पंख गरुडाचे अन 

पायात गंजली बेडी...!

हात बांधलेले तरी

हृदय सतार छेडी...

नागरी घुसमटीत

स्वप्नी नित्य खेडी...!

बुद्धी जखडलेली

मन पाखरं येडी...

जन्मूनी संचिताचे

कर्म व्याज फेडी...!