जगण्याचे मर्म उमजते जेव्हा
असणे माझे ती निमूट साहते…!
भरले वाटते सर्व व्रण तेव्हा
जखम आतून संतत वाहते…
खुळावतो नादही पाहण्याचा
पाहणे माझे ती हळूच पाहते…
शुष्क झालेल्या वाटांची बेगमी
कधी अचानक नक्षत्रात नाहते…
अन भासलो कधी रिक्त तरी
गुंतणे 'मना'चे भरून राहते…
जगण्याचे मर्म उमजते जेव्हा
असणे माझे ती निमूट साहते…!
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा