उमेद...!

दिसो एक कवडसा भेदून मेघ

फिरो अन कधी तुझीही लहर...

क्षणीक उमेदही पुरे या जन्मास

येवो वेदनांना खुशाल मग बहर...!

कैवल्य...!

जगणे जाणून घेता

मर्म अलगद उमजावे,

शोध विश्वाचा घेता...

मीपण त्यात उजवावे

अशांत जना मनात

माया ममत्व रुजवावे,

मायावी असुरास आणि

कैवल्य-सुरात भिजवावे

कर्मठतेच्या अंध:कारास

ज्ञान तेजाने खिजवावे,

प्रज्ञेच्या सूज्ञ फुलास...

विवेक वेलीवर सजवावे

रात्रीच्या गूढ अंगणास

मंगल प्रभाते सारवावे,

सोहमच्या अनुभूतीत

माझे मीपण हरवावे...!

चैत्र पालवी...!

नवे वर्ष,

नवा हर्ष

शुष्क जगण्यास

चैतन्याचा स्पर्श…

नवा उन्मेष,

नवी लव्हाळी

चैत्र पालवीची

नवी नव्हाळी…

नवे सृजन,

नवी नवलाई

चैत्र स्पर्शाने

सजली हिरवाई…

नवीन जरी सारे

सृष्टी तीच आहे,

वसंत फुलतांना

कोकीळ गात राहे…

नवे जग,

नवे जगणे

गुढीसह जपू या

समिष्टीचे तगणे…!

कफल्लक...!

मी, तू , हा आणि तो

माझे, तुझे अन त्यांचे,

जगण्याचे भान हरता

उरती पोकळ खाचे…

जगणे साधेच होते

अन खूप सोपेही…

प्रवाहास बांध घालता

डबक्यात शेवाळ साचे!

विवेकाची केली शांत

प्रज्ञेचे घातले श्राद्ध…

मूल्यांच्या कर्मकांडाला

सोवळ्याचा काठ काचे!

प्रगतीच्या गप्पा अन

समृद्धीची मैफल…

प्रतिष्ठेच्या दरबारात

कफल्लक सचोटी नाचे!