मी, तू , हा आणि तो
माझे, तुझे अन त्यांचे,
जगण्याचे भान हरता
उरती पोकळ खाचे…
जगणे साधेच होते
अन खूप सोपेही…
प्रवाहास बांध घालता
डबक्यात शेवाळ साचे!
विवेकाची केली शांत
प्रज्ञेचे घातले श्राद्ध…
मूल्यांच्या कर्मकांडाला
सोवळ्याचा काठ काचे!
प्रगतीच्या गप्पा अन
समृद्धीची मैफल…
प्रतिष्ठेच्या दरबारात
कफल्लक सचोटी नाचे!
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा