कविता...!

दिवाळीचे चार दिवस आणि इतरही बऱ्याच वेळा माझ्या व्हॉट्सऍप स्टेट्स मध्ये ज्या सजीव चित्रांची मुक्त पखरण असते त्या कलाकृतींमागचा सर्जक हात आणि योगगुरू असलेला माझा बंधुसखा कुमार हा नेमस्त गृहस्थ एरवी गंभीर भासत असला तरी आयुष्याकडे बघण्याची एक अम्लान, निकोप आणि मार्मिक दृष्टी बाळगून आहे हे त्याच्या अत्यंत निकटवर्तीयांना चांगलेच ठाऊक आहे. हे महाशय कधीतरी कविताही करतात हे गुपित मी फारसं कुणाला सांगू नये असा त्याचा आग्रह असल्याने मी ते कुणालाच न सांगता फक्त इथे इत्यादीवर प्रकाशित करतोय कारण इकडे फारसं कुणी फिरकत नाही असं मी त्याला पटवलयं आणि त्यालाही ते पटलंय! 

तेव्हा, कुणाला काही कळण्याच्या आत पटकन त्याची एक छोटीशी कविता...

पाऊस माती वारा पाणी...
पक्षी गातात सुरेल गाणी...
हिरवा निसर्ग निळे आकाश...
थांबून जरा पाहू सावकाश...
अरे ही तर कविताच झाली...
लिहू चार ओळी खाली...
-
-
-
-
खालच्या ओळी नाहीच सुचल्या...
वरच्या ओळी चिंब भिजल्या...
एक गोष्ट मात्र जाणवली...
एखादीच ओळ अगदी मनातली...

-       वैभव पुराणिक, नासिक