जयाजयौ...?

पराकोटीची लालसा 
स्वार्थाची परिसीमा
भेदाभेद पवित्र
एकाएकी... 
 
मायावी लौंदांची
रोजच सुंदोपसुंदी 
माणुसकीची हार  
पदोपदी...  
 
व्यक्तिपूजा साकार
जयघोष नामाचा  
नामाचा गजर
सर्वभरी...  
 
बळी तो कान पिळी 
सत्तेपुढे सचोटीची   
तत्व अन् मूल्ये
धारातीर्थी... 
 
कुणा हाती झाडू 
कुठे दाती तृण  
विवेक विचार 
त्यागलागी... 
 
बुडतां हे जन न देखवे डोळां
'तुका म्हणे' हेच सत्य 
बाकी सत्योत्तर 
मनमानी !

वामांगी...!

देवळात गेलो होतो मधे

तिथ विठ्ठल काही दिसेना

रखमाय शेजारी

नुसती वीट

मी म्हणालो ऱ्हायल

रखमाय तर रख्माय

कुणाच्या तरी पायावर

डोक ठेवायच

पायावर ठेवलेल डोक

काढून घेतल

आपल्यालाच पुढ माग

लागेल म्हणून

आणि जाता जाता सहज

रख्मायला म्हणालो

विठू कुठ गेला

दिसत नाही

रख्माय म्हणाली

कुठ गेला म्हणजे

उभा नाही का माझ्या

उजव्या अंगाला

मी परत पाह्यल

खात्री करुन घ्यायला

आणि म्हणालो तिथ

कोणीही नाही

म्हणते नाकासमोर

बघण्यात जन्म गेला

बाजूच मला जरा

कमीच दिसत

दगडासारखी झाली

मान अगदी धरली बघ

इकडची तिकड जरा

होत नाही

कधी येतो कधी जातो

कुठ जातो काय करतो

मला काही काही

माहिती नाही

खांद्याला खांदा भिडवून

नेहमी बाजूला असेल विठू

म्हणून मी पण बावळट

उभी राहिले

आषाढी कार्तिकीला

इतके लोक येतात नेहमी

मला कधीच कस कुणी

सांगितल नाही

आज एकदमच मला

भेटायला धावून आल

अठ्ठावीस युगांच

एकटेपण...

- अरुण कोलटकर

ज-आगतिक महिला-दीन-विशेष...!