गुरुवार, १५ ऑगस्ट, २०१३

बिंब…!

तुझी पत्र वाचतांना
मनाचा पक्षी
आठवणींच्या आभाळात
उंचच उंच झेपावतो…

नजर धुसर केणारी
त्याची ती झेप पाहून
काळ्या मेघालाही
आश्चर्य वाटतं…

त्याने कडूगोड आठवणींनी
टाकलेला हुंकार फक्त
आकाशालाच ऐकू येतो…

त्याच्या डोळ्यातली
हिमालयाला लाजवणारी उंची
थिट करते अवघं ब्रह्मांड
त्याच्या इवल्या पंखांसमोर…

तुझ्या कुंतलांच्या
सावलीसाठी आसुलेला
तो थकतो, विचार करतो
अन परततो…

तुझ्याच आठवणींच्या राज्यात
अन गुंततो पुन्हा तुझ्या
नसण्याची साक्ष देणाऱ्या तुझ्याच
विचारांच्या भोवऱ्यात… पंख मिटून!

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा