इवल्या इवल्या अस्तव्यस्त आठवणी
क्षणांच्या हिरवळीवर इतस्ततः पसरलेल्या
त्यावर अनवाणी चालत चालत
इतक्या दूर निघून आलो
की आता विसरायला झालेय...
...जोडे कुठे काढून ठेवले होते.
त्यावर अनवाणी चालत चालत
इतक्या दूर निघून आलो
की आता विसरायला झालेय...
...जोडे कुठे काढून ठेवले होते.
टाच नाजूक होती निघालो होतो तेव्हा
अजूनही आहे थोडीशी मृदु...
...आणि राहील तशीच
जोवर कडू-गोड आठवणी
खट्याळपणे गुदगुल्या करून
तिला हुळहुळवतील...
खरंच...
विसरायला झालेय
जोडे नेमके कुठे काढलेत ते
पण कधी वाटतं...
आता त्यांची गरज नाही...
...आणि कदाचित...
उपयोगही !
सुंदर
उत्तर द्याहटवा