जमविल्या मायेचा सोडून मोह
देशांतरा धावती सारे सान थोर,
प्रवास जिकिरीचा, मुक्काम गूढ
मरण्याहून जीवा, जगण्याचा घोर...
'बाप्पा येणार बाप्पा येणार'
ओरडती सारे दांभिक जन,
भक्ती सरली सक्ती उरली
वर्गणी-खंडणीचे करती धन...
बळीराजा उपाशी म्हणून
'बाप्पा' ना खुश, ना राजी,
'मरणारे मरती आपल्या मरणे'
उत्सवे नाचती निर्ल्लज पाजी...
प्रत्येकाला हवी 'स्पेस' आणि
करमणुकीचे साधन स्वतंत्र,
आस्वादण्या आधी काहीही
'शेअर' करण्याचे अजब तंत्र…
माणसांच्या बेटांत हल्ली
नाही मने जोडणारे सेतू,
संभावित 'विवेकी'ही बघती
पत्रिकेतले मंगळ, राहू-केतू...
विकासाच्या विनाशकारी गप्पात
माणूसपण काय शिल्लक राहील,
मढविलेल्या सालंकृत बाप्पात
नवी पिढी कुठले 'मूल्य' पाहील…?
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा