खेड्यामधले घर कौलारू...! गौरी देखावा: वैभव पुराणिक, नासिक
अंगणी तुडुंब विहीर, दारी तुळशीवृंदावन हवे
जगण्याच्या उर्मीला पडावे दररोज स्वप्न नवे...!
परसाच्या आंब्याचे तोरण प्रवेशद्वारी सजू दे
स्वागताच्या रांगोळीची संस्कृती मनी रुजू दे...!
गणगोत सारा भेटो पुन्हा एकाच हाके सरशी
झुलो लगडून झोपाळा बसण्या थंडगार फरशी...!
असू दे जगणे आधुनिक पण सुटू नये गाव
सापडू दे माणसां पुन्हा आत दडलेला भाव...!
'व्हॉट्सॲप'वाल्या पिढीला शुभंकरोती शिकव
'थ्री बीएचके विथ टेरेस' आईबापासह टिकव...!
माणसाला माणूस कधीही होऊ नये पारखा
शेजार लाभो सर्वां जीवाभावाच्या मित्रासारखा...!
नेत्यांना सुबुद्धी दे करण्या समाजकारणाचा गजर
दिशा कितीही दाटल्या तरी स्वच्छ राहू दे नजर...!
द्वेष सरो, स्नेह ऊरो, हीन सारे जळू दे
जगण्याचे मर्म खरे माणसांला कळू दे...!
एवढीच तुज विनवणी अन् एवढेच तू दान दे
उद्यामागे धावणाऱ्यां थोडे आजचे भान दे...!
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा