उडत चालले टणाटणा !
वाटेत भेटला तिळाचा कण
हसायला लागले तिघेही जण !
तीळ चालला भरभर
थांबत नाही कुठे पळभर !
"तिळा , तिळा , कसली रे गडबड ?"
"थांबायला वेळ नाही .
सांगायला वेळ नाही.
काम आहे मोठं, मला नाही सवड !"
"ऐक तर जरा , पहा तर खरा ,
"बघा तरी थाट ! सोडा माझी वाट !"
"बघू या गंमत , करू या जंमत !
चला रे जाऊ याच्याबरोबर ."
तीळ चालला भराभर.
वाटेत लागले ताईचे घर .
तीळ शिरला आत, थेट सैपाकघरात.
ताईच्या हातात छोटीशी परात
हलवा करायला तीळ नाही घरात !
ताई बसली रुसून, तीळ म्हणतो हसून,
"घाल मला पाकात, हलवा कर झोकात."
ताईने टाकला तीळ परातीत.
चमच्याने थेंब थेंब पाक ओतीत,
इकडून तिकडे बसली हालवीत .
शेगडी पेटली रसरसून,
वाटाणा , फुटाणा , शेंगदाणा गेले घाबरून!
पण तीळ पाहा कसा ?
हाय नाही , हुय नाही , हासे फसफसा !
पाकाने खुलतोय , काट्याने फुलतोय !
कणभर तिळाचा मणभर नखरा !"
अरे , पण हे काय ? तीळ कुठे गेला ?
काटेरी , पांढरा हलवा कुठून आला ?
"वाटाण्या , फुटाण्या , शेंगदाण्या,
पाहिलीत गंमत ?
कणभर तिळाची मणभर करामत !
एवढासा म्हणून हसलात मला,
खुलवीन मी तर सर्व जगाला !
- लीलावती भागवत
(आठवणीतील कविता)
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा