जाग...!

पावसात भिजतांना आसवे तुंबून राहिली

आज माझ्या स्वप्नांनी जाग पुन्हा पाहिली.

जे नव्हतेच माझे त्यास कोण करिते वेगळे

माझ्याच श्वासांनी स्पंदनांची केली काहिली.

घन ओथंबून येतांना उरही भरून आलेला

पापणी ओली तरी व्यथा एकही न वाहिली.

उमेदीचा शाप असा कि मन वेडे गुंतून राही

निराशाही मग इथे माझी मी आनंदे साहिली.

एक डाव तीचा एक माझा असे उगाच वाटले

कृष्णनितीने जिंकून नियती सोवळीच राहिली.