तू रिटायर होणार आहेस म्हणतात…
नेमके काय वाटते आहे ते शब्दात सांगणे कठीण आहे…
आपल्या पहिल्यावहिल्या प्रेमपात्राचे लग्न ठरल्याचे समजल्यावर काय वाटते…
आपण चिकाटीने प्रयत्न करून मिळवायची ठरवलेली जागा 'गेली' समजल्यावर काय वाटते...
आपण कोकण एक्स्प्रेसचे मनसुबे रचले असताना एसटीने जावे लागल्यास कसे वाटते…
'हुरहूर'… अगदी चपखल नसली तरी खूप जवळ जाणारी मनोवस्था!
तुझे वेगळेपण काय?
तुझ्यापूर्वी आम्ही क्रिकेट बघतच नव्हतो असे नाही
पण त्यात कैफापेक्षा सवयीचाच भाग अधिक होता…
आणि तुझ्याशिवाय बघणारच नाही असेही नाही
पण आता त्यात 'आवड' किती असेल अन 'सवड' किती…?
तू आम्हाला काय दिलेस?
आमच्या रोजच्या धकाधकीच्या अन 'रोजमर्रा'च्या आयुष्यात
निखळ आनंदाचे आणि अतीव समाधानाचे दोन क्षण…
जगात 'भारतीय' म्हणून अभिमानाचे स्थान आणि मान…
एका आगळ्याच प्रतिभा-विलासाचा अद्भुत अन नयनरम्य साक्षात्कार…
तू आम्हाला काय शिकवलेस?
क्रिकेटमधले नादमय संगीत आणि तालबद्ध पदन्यास
देशासाठी सर्वस्व पणाला लावून लढण्याचा ध्यास
प्रतिस्पर्ध्याला केवळ कौशल्याने आणि जिद्दीने नामोहरम करण्याचे तंत्र
मनुष्य प्राण्याला असाध्य असे विक्रम करूनही सोज्वळ राहण्याचा मंत्र
केवळ सजीवांचाच नाही तर मैदानाचाही यथायोग्य मान राखण्याचे औचित्य
देहमनाचे, वागण्याबोलण्याचे, जगण्याअसण्याचे आत्यंतिक पावित्र्य…
लढा व्यक्तीशी नाही तर वृत्तीशी देण्याचा धडा
अथक मेहनतीने भरायचा सुखसंपन्नतेचा घडा
समर्पणाची परिसीमा अन व्रतस्थ वृत्तीची शिदोरी
शांत संयमी वृत्तीने उडवायची टग्याटवाळांची भंबेरी
समृद्ध अनुभवी वावराने वाढवायचे इतरांचे मनोबल
मोहवायचे गोंडस प्रतिमेने जन सारे लोकल-ग्लोबल
तुझ्या निवृत्तीसाठी ही कविता नाही उत्कट झरा आहे
वृत्त-छंद-यमक जुळले नाही तरी भाव अगदी खरा आहे
तू पुन्हा खेळतांना दिसणार नाही… म्हणतात
हल्ली 'स्वप्नां'नाही माणसे देवामध्ये गणतात…!
(पेन्सिल स्केच सन्मित्र दिनेशने काढले आहे. त्याचे सौजन्य आणि अनुमती गृहीत धरलेली आहे!)
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा